Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mit etw knistern

  • 1 knistern

    knistern ['knɪstɐn]
    I. vi
    1) ( rascheln) Papier, Seide: szeleścić
    mit etw \knistern szeleścić czymś
    2) ( prasseln) Feuer: trzaskać
    II. vimpers
    es knistert ( man hört ein Geräusch) słychać szelest; ( etw liegt in der Luft) coś wisi w powietrzu ( przen)

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > knistern

  • 2 knistern

    'knɪstərn
    v
    1) ( Papier) crujir
    2) ( Feuer) crepitar
    3)

    knistern vor Spannung (fig) — estar en tensión, estar en estado de excitación

    knistern ['knɪstɐn]
    (Feuer) crepitar; (Seide, Papier) crujir; (vor Spannung) chisporrotear; im Gerichtssaal knisterte es vor Spannung en la sala el ambiente era muy tenso
    intransitives Verb
    [Holz] crepitar

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > knistern

  • 3 knistern

    knis·tern [ʼknɪstɐn]
    vi
    1) ( rascheln) Feuer to crackle; Papier to rustle;
    das K\knistern des Feuers/ von Papier the crackle [or crackling] of the fire/rustle [or rustling] of paper
    2) (\knisternde Geräusche verursachen)
    mit etw \knistern to rustle sth
    es knistert irgendwo there is a crackling/rustling somewhere
    2) ( kriseln)
    es knistert there is trouble brewing
    es knistert [zwischen Menschen] there is a feeling of tension [or suspense] [between people]

    Deutsch-Englisch Wörterbuch für Studenten > knistern

  • 4 Knistern

    I v/i Papier etc.: rustle; Feuer: crackle; mit Papier knistern rustle paper; es herrschte eine knisternde Spannung fig. the atmosphere was electric; Gebälk
    II Knistern n; -s, kein Pl. rustling; Feuer: crackling
    * * *
    das Knistern
    rustle
    * * *
    knịs|tern ['knɪstɐn]
    vi
    (Feuer) to crackle; (Papier, Seide) to rustle

    zwischen den beiden knistert es (inf)there's a real spark between them

    es knistert im Gebälk (fig)there is trouble brewing or afoot (+gen in)

    * * *
    (to make a continuous cracking noise: The dry branches crackled under my feet as I stepped on them.) crackle
    * * *
    knis·tern
    [ˈknɪstɐn]
    I. vi
    1. (rascheln) Feuer to crackle; Papier to rustle
    das K\knistern des Feuers/von Papier the crackle [or crackling] of the fire/rustle [or rustling] of paper
    2. (knisternde Geräusche verursachen)
    mit etw dat \knistern to rustle sth
    1. (Geräusch verursachen)
    es knistert irgendwo there is a crackling/rustling somewhere
    2. (kriseln)
    es knistert there is trouble brewing
    3. (Spannung aufweisen)
    es knistert [zwischen Menschen] there is a feeling of tension [or suspense] [between people]
    * * *
    intransitives Verb rustle; <wood, fire> crackle

    eine knisternde Atmosphäre(fig.) a tense or charged atmosphere; s. auch Gebälk

    * * *
    A. v/i Papier etc: rustle; Feuer: crackle;
    mit Papier knistern rustle paper;
    es herrschte eine knisternde Spannung fig the atmosphere was electric; Gebälk
    B. Knistern n; -s, kein pl rustling; Feuer: crackling
    * * *
    intransitives Verb rustle; <wood, fire> crackle

    eine knisternde Atmosphäre(fig.) a tense or charged atmosphere; s. auch Gebälk

    * * *
    (Feuer) v.
    to spit v.
    (§ p.,p.p.: spat) v.
    to crackle v.
    to rustle v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Knistern

  • 5 knistern

    I v/i Papier etc.: rustle; Feuer: crackle; mit Papier knistern rustle paper; es herrschte eine knisternde Spannung fig. the atmosphere was electric; Gebälk
    II Knistern n; -s, kein Pl. rustling; Feuer: crackling
    * * *
    das Knistern
    rustle
    * * *
    knịs|tern ['knɪstɐn]
    vi
    (Feuer) to crackle; (Papier, Seide) to rustle

    zwischen den beiden knistert es (inf)there's a real spark between them

    es knistert im Gebälk (fig)there is trouble brewing or afoot (+gen in)

    * * *
    (to make a continuous cracking noise: The dry branches crackled under my feet as I stepped on them.) crackle
    * * *
    knis·tern
    [ˈknɪstɐn]
    I. vi
    1. (rascheln) Feuer to crackle; Papier to rustle
    das K\knistern des Feuers/von Papier the crackle [or crackling] of the fire/rustle [or rustling] of paper
    2. (knisternde Geräusche verursachen)
    mit etw dat \knistern to rustle sth
    1. (Geräusch verursachen)
    es knistert irgendwo there is a crackling/rustling somewhere
    2. (kriseln)
    es knistert there is trouble brewing
    3. (Spannung aufweisen)
    es knistert [zwischen Menschen] there is a feeling of tension [or suspense] [between people]
    * * *
    intransitives Verb rustle; <wood, fire> crackle

    eine knisternde Atmosphäre(fig.) a tense or charged atmosphere; s. auch Gebälk

    * * *
    A. v/i Papier etc: rustle; Feuer: crackle;
    mit Papier knistern rustle paper;
    es herrschte eine knisternde Spannung fig the atmosphere was electric; Gebälk
    B. Knistern n; -s, kein pl rustling; Feuer: crackling
    * * *
    intransitives Verb rustle; <wood, fire> crackle

    eine knisternde Atmosphäre(fig.) a tense or charged atmosphere; s. auch Gebälk

    * * *
    (Feuer) v.
    to spit v.
    (§ p.,p.p.: spat) v.
    to crackle v.
    to rustle v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > knistern

  • 6 crackle

    1. intransitive verb
    knistern; [Feuer:] prasseln
    2. noun
    Knistern, das; (of fire) Prasseln, das
    * * *
    1. verb
    (to make a continuous cracking noise: The dry branches crackled under my feet as I stepped on them.) knistern
    2. noun
    the crackle of burning wood.) das Knistern
    - academic.ru/16948/crackling">crackling
    - crackly
    * * *
    crack·le
    [ˈkrækl̩]
    I. vi paper knistern; telephone line knacken
    the logs \crackled in the fireplace das Kaminfeuer prasselte vor sich hin; ( fig)
    the atmosphere \crackled with tension die Atmosphäre knisterte vor Spannung
    II. vt
    to \crackle sth mit etw dat knistern
    * * *
    ['krkl]
    1. vi
    (dry leaves) rascheln; (paper also) knistern; (fire) knistern, prasseln; (twigs, telephone line) knacken; (machine gun) knattern; (bacon) brutzeln

    the line was crackling so muches knackte so stark in der Leitung

    2. vt
    paper rascheln or knistern mit
    3. n
    1) (= crackling noise of dry leaves) Rascheln nt; (of paper also) Knistern nt; (of fire also) Knistern nt, Prasseln nt; (of twigs, telephone line) Knacken nt; (of machine gun) Knattern nt; (of bacon) Brutzeln nt
    2) (on china, porcelain) Craquelé m or nt, Krakelee m or nt
    * * *
    crackle [ˈkrækl]
    A v/i
    1. knistern, krachen, prasseln( alle, auch RADIO etc), knattern:
    crackle with fig knistern vor Spannung etc, sprühen vor Witz etc, pulsieren von Aktivität etc
    2. Risse bilden
    B v/t
    1. knistern oder krachen lassen
    2. TECH Glas, die Glasur krakelieren
    C s
    1. Krachen n, Knistern n, Prasseln n, Knattern n
    2. Craquelé n, Krakelee n (feine Haarrisse in der Glasur von Keramiken oder auf Glas):
    crackle china Krakeleeporzellan n;
    crackle glass Krakeleeglas n
    3. TECH
    a) Haarrissbildung f
    b) Rissigkeit f
    * * *
    1. intransitive verb
    knistern; [Feuer:] prasseln
    2. noun
    Knistern, das; (of fire) Prasseln, das
    * * *
    v.
    knistern v.
    prasseln v.

    English-german dictionary > crackle

  • 7 knacken

    I v/i
    1. (hat geknackt) crack; Fußboden etc.: creak; wiederholt: Feuer, Radio, Telefon: crackle; metallisch: click; mit den Fingern knacken crack one’s fingers
    2. (ist) umg. (zerbrechen) Zweig, Ast etc.: snap
    3. (hat) umg. (schlafen) snooze; eine Runde knacken get a bit of shuteye
    II v/t (hat)
    1. (Nüsse) crack; jemandem eine harte Nuss zu knacken geben fig. give s.o. a hard nut to crack; daran wird er noch lange zu knacken haben that’ll keep him hard at it for a long time
    2. umg. (Geldschrank etc.) crack (open); (Auto) break into; (Schloss) break open; (Laus) squash; fig. (Geheimcode etc.) crack; (Rätsel) solve
    * * *
    (knarzen) to crack;
    (zerstören) to pick (ugs.);
    (öffnen) to shell
    * * *
    knạ|cken ['knakn]
    1. vt
    1) Nüsse to crack; Läuse to squash, to crush
    2) (inf) Auto to break into, to burgle; Geldschrank to crack; (MIL sl ) Panzer to knock out
    3) (fig inf = bezwingen) Rätsel, Code, Organisation to crack; Tabu to break
    2. vi
    1) (= brechen) to crack, to snap; (Glas etc) to crack; (Dielen, Stuhl) to creak; (Holz = knistern) to crackle

    es knackt im Radiothe radio is crackling

    2) (inf = schlafen) to kip (Brit inf to sleep
    * * *
    1) (to make a sudden sharp sound of breaking: The twig cracked as I stepped on it.) crack
    2) (to open (a safe) by illegal means.) crack
    3) (to solve (a code).) crack
    4) (to unlock (a lock) with a tool other than a key: When she found that she had lost her key, she picked the lock with a hair-pin.) pick
    * * *
    kna·cken
    [knakn̩]
    I. vt
    etw [mit etw dat] \knacken to crack sth [with sth]
    2. (fam: dechiffrieren)
    einen Kode \knacken to crack a code
    etw \knacken to break into sth
    den Safe \knacken to crack [open] the safe
    4. MIL (sl: zerstören)
    etw \knacken to knock out sth sep
    5. (sl)
    etw \knacken to do away with sth
    Vorurteile \knacken to eliminate [or sep break down] prejudice
    II. vi
    1. (Knacklaut von sich geben) to crack; Diele, Knie to creak; Zweige to snap
    es knackt hier immer im Gebälk the beams are always creaking here
    2. (Knackgeräusche machen)
    mit etw dat \knacken to crack sth
    mit den Fingern \knacken to crack one's fingers [or knuckles
    3. (fam: schlafen) to sleep
    eine Runde \knacken to have forty winks [or BRIT a. a kip
    4.
    [noch] an etw dat zu \knacken haben (fam) to have sth to think about [or fam chew on [or over
    es knackt there's a crackling noise
    in Dachstühlen knackt es oft roof trusses often creak
    * * *
    1.
    intransitives Verb <bed, floor, etc.> creak
    2.
    1) crack < nut, shell>; (salopp) squash <louse, bug>
    2) (aufbrechen) crack < safe> [open]; break into < car, bank, etc.>; crack, break < code>
    * * *
    A. v/i
    1. (hat geknackt) crack; Fußboden etc: creak; wiederholt: Feuer, Radio, Telefon: crackle; metallisch: click;
    mit den Fingern knacken crack one’s fingers
    2. (ist) umg (zerbrechen) Zweig, Ast etc: snap
    3. (hat) umg (schlafen) snooze;
    eine Runde knacken get a bit of shuteye
    B. v/t (hat)
    1. (Nüsse) crack;
    jemandem eine harte Nuss zu knacken geben fig give sb a hard nut to crack;
    daran wird er noch lange zu knacken haben that’ll keep him hard at it for a long time
    2. umg (Geldschrank etc) crack (open); (Auto) break into; (Schloss) break open; (Laus) squash; fig (Geheimcode etc) crack; (Rätsel) solve
    * * *
    1.
    intransitives Verb <bed, floor, etc.> creak
    2.
    1) crack <nut, shell>; (salopp) squash <louse, bug>
    2) (aufbrechen) crack < safe> [open]; break into <car, bank, etc.>; crack, break < code>
    * * *
    v.
    to crack v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > knacken

  • 8 crackle

    crack·le [ʼkrækl̩] vi
    paper knistern; telephone line knacken;
    the logs \crackled in the fireplace das Kaminfeuer prasselte vor sich hin; ( fig)
    the atmosphere \crackled with tension die Atmosphäre knisterte vor Spannung vt
    to \crackle sth mit etw dat knistern n
    (on a telephone line, radio) Knacken nt kein pl; of paper Knistern nt kein pl; of fire also Prasseln nt kein pl

    English-German students dictionary > crackle

  • 9 crepo

    crepo, puī, pitum, āre (zu altind. k npatē, Aorist akrapišţa »jammern«), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, klappern, knattern, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, klimpern, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, I) v. intr.: 1) eig., von metall. Ggstdn., arma civilis crepuere belli, Sen. poët.: quid crepuit quasi ferrum modo? Plaut.: cum primum crepuerit catena, discedet (amicus), Sen.: aureolos (Goldstückchen) manu crepantes amico donas, Mart.: sinus crepantes, die (von dem eingewebten Golde) rauschenden, Verg.: o si sub rastro crepet argenti mihi seria (Topf, Tonne), Pers. – von der Tür (die nach der Straße aufgeht, weshalb der sie Öffnende klopft, um die Leute auf der Straße aufmerksam zu machen, damit sie nicht gestoßen werden), crepuit ostium, Plaut. Cas. 813: ostium lenonis crepuit, Plaut. Pseud. 131: crepuit a Glycerio ostium, Ter. Andr. 682 (al. concrepuit): adhuc loquebatur, cum crepuit ostium impulsum, Petron. 99, 5: crepuit foris, Plaut.: quidnam foris crepuit? mane, mane, ipse exit foras, Ter.: sed crepuerunt fores hinc a me? quisnam egreditur? Ter. – von musikal. Instrum. u. musikal. tönenden Ggstdn., crepant cymbala et tympana audiunturque tibiae, Mela: crepuit sonabile sistrum, Ov.: lapidem (Memnonis statuae dicatum) cotidiano solis ortu contactum radiis crepare tradunt, Plin.: u. v. Bläser eines musikal. Instrum., nec crepuit fissā me propter arundine custos (der Wächter des Leichnams, der zuw. auf einer Rohrpfeife blasen mußte, um den etwa Scheintoten aufzuwecken), Prop. – v. reifen Getreide, messes area cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta crepuerunt (beim Erdbeben), Sen.: crepant aedificia, antequam corruant, Sen.: acuto in murice remi obnixi crepuere (knackten), Verg.: si crepant poma (am Baume platzen), Pallad. – v. brennenden Ggstdn., crepit in mediis laurus adusta focis, Ov.: crepat ad veteres herba Sabina focos, Prop. – v. Schlägen, verberum crepuit sonus, Sen. poët.: verbera crepantia, Prud. – v. Küssen, circum cathedras basia crepant, Mart. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, intestina mihi, quando esurio, crepant, knurrt der Magen, Plaut.: dentes crepuere retecti, klapperten (vor Schrecken), Pers.: ille cuius dentes crepuere sub pugno, unter den Faustschlägen (des Gegners) knackten, Sen.: digiti crepantis signa, die Zeichen des schnalzenden F., die Schnippchen (damit der Diener zum Dienst erscheinen soll), Mart.: crepuere malae, knirschten (v. der hungrigen Sphinx), Sen. poët.: u. (im Bilde) levis crepante desilit pede, mit rauschendem F., Hor. – vom Menschen, der laute Blähungen fahren läßt, knallen, Cato fr., Plaut. u. Mart. – v. menschl. Lauten, vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit, laut geworden ist, Sen. de clem. 2, 1, 1. – 2) meton., knacken = bersten, platzen (vgl. franz. crever u. unser »krepieren«), v. Gefäßen, Augustin. serm. 275, 2 u. 276, 3: v. Gewächsen, Fulg. myth. 3, 8: v. einer Person, crepuit medius, ist mitten entzwei geborsten, Vulg. act. apost. 1, 18.

    II) v. tr. erschallen lassen, erklingen lassen (poet.), a) mit Acc. des Instrum. usw., das den Schall gibt: cr. aera (Becken, bei Mondfinsternis), Stat. Theb. 6, 687: aureolos, Goldstückchen (aufzählen) klimpern lassen, Mart. 5, 19, 14. – b) m. Acc. des Tons usw., den man hören läßt: α) übh.: manibus faustos ter crepuere sonos (Musae), ließen dreimal Beifallklatschen erschallen, Prop. 3, 10, 4: ebenso cum (al. cui) populus frequens laetum theatris ter crepuit sonum, Hor. carm. 2, 17, 26. – β) aus dem Munde etwas erschallen lassen, etw. immer im Munde führen, mit etw. um sich werfen, -lärmen, etw. laut verkündigen, predigen,immunda ignominiosaque dicta, Hor.: si quid Stertinius veri crepat, Hor.: cr. sulcos et vineta mera, Hor.: post vina gravem militiam aut pauperiem, Hor.: crepat, ut etc., ist voll Lobes, wie usw., Lucr. Vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 33. (Schmid u. Obbarius Hor. ep. 1, 7, 84. – / Ungew. Coni. Plusqu. crepasset, Prud. perist. 10, 760 Obbar. (Dressel cremasset).

    lateinisch-deutsches > crepo

  • 10 crepo

    crepo, puī, pitum, āre (zu altind. kr̥patē, Aorist akrapišţa »jammern«), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, klappern, knattern, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, klimpern, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, I) v. intr.: 1) eig., von metall. Ggstdn., arma civilis crepuere belli, Sen. poët.: quid crepuit quasi ferrum modo? Plaut.: cum primum crepuerit catena, discedet (amicus), Sen.: aureolos (Goldstückchen) manu crepantes amico donas, Mart.: sinus crepantes, die (von dem eingewebten Golde) rauschenden, Verg.: o si sub rastro crepet argenti mihi seria (Topf, Tonne), Pers. – von der Tür (die nach der Straße aufgeht, weshalb der sie Öffnende klopft, um die Leute auf der Straße aufmerksam zu machen, damit sie nicht gestoßen werden), crepuit ostium, Plaut. Cas. 813: ostium lenonis crepuit, Plaut. Pseud. 131: crepuit a Glycerio ostium, Ter. Andr. 682 (al. concrepuit): adhuc loquebatur, cum crepuit ostium impulsum, Petron. 99, 5: crepuit foris, Plaut.: quidnam foris crepuit? mane, mane, ipse exit foras, Ter.: sed crepuerunt fores hinc a me? quisnam egreditur? Ter. – von musikal. Instrum. u. musikal. tönenden Ggstdn., crepant cymbala et tympana audiuntur-
    ————
    que tibiae, Mela: crepuit sonabile sistrum, Ov.: lapidem (Memnonis statuae dicatum) cotidiano solis ortu contactum radiis crepare tradunt, Plin.: u. v. Bläser eines musikal. Instrum., nec crepuit fissā me propter arundine custos (der Wächter des Leichnams, der zuw. auf einer Rohrpfeife blasen mußte, um den etwa Scheintoten aufzuwecken), Prop. – v. reifen Getreide, messes area cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta crepuerunt (beim Erdbeben), Sen.: crepant aedificia, antequam corruant, Sen.: acuto in murice remi obnixi crepuere (knackten), Verg.: si crepant poma (am Baume platzen), Pallad. – v. brennenden Ggstdn., crepit in mediis laurus adusta focis, Ov.: crepat ad veteres herba Sabina focos, Prop. – v. Schlägen, verberum crepuit sonus, Sen. poët.: verbera crepantia, Prud. – v. Küssen, circum cathedras basia crepant, Mart. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, intestina mihi, quando esurio, crepant, knurrt der Magen, Plaut.: dentes crepuere retecti, klapperten (vor Schrecken), Pers.: ille cuius dentes crepuere sub pugno, unter den Faustschlägen (des Gegners) knackten, Sen.: digiti crepantis signa, die Zeichen des schnalzenden F., die Schnippchen (damit der Diener zum Dienst erscheinen soll), Mart.: crepuere malae, knirschten (v. der
    ————
    hungrigen Sphinx), Sen. poët.: u. (im Bilde) levis crepante desilit pede, mit rauschendem F., Hor. – vom Menschen, der laute Blähungen fahren läßt, knallen, Cato fr., Plaut. u. Mart. – v. menschl. Lauten, vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit, laut geworden ist, Sen. de clem. 2, 1, 1. – 2) meton., knacken = bersten, platzen (vgl. franz. crever u. unser »krepieren«), v. Gefäßen, Augustin. serm. 275, 2 u. 276, 3: v. Gewächsen, Fulg. myth. 3, 8: v. einer Person, crepuit medius, ist mitten entzwei geborsten, Vulg. act. apost. 1, 18.
    II) v. tr. erschallen lassen, erklingen lassen (poet.), a) mit Acc. des Instrum. usw., das den Schall gibt: cr. aera (Becken, bei Mondfinsternis), Stat. Theb. 6, 687: aureolos, Goldstückchen (aufzählen) klimpern lassen, Mart. 5, 19, 14. – b) m. Acc. des Tons usw., den man hören läßt: α) übh.: manibus faustos ter crepuere sonos (Musae), ließen dreimal Beifallklatschen erschallen, Prop. 3, 10, 4: ebenso cum (al. cui) populus frequens laetum theatris ter crepuit sonum, Hor. carm. 2, 17, 26. – β) aus dem Munde etwas erschallen lassen, etw. immer im Munde führen, mit etw. um sich werfen, -lärmen, etw. laut verkündigen, predigen,immunda ignominiosaque dicta, Hor.: si quid Stertinius veri crepat, Hor.: cr. sulcos et vineta mera, Hor.: post vina gra-
    ————
    vem militiam aut pauperiem, Hor.: crepat, ut etc., ist voll Lobes, wie usw., Lucr. Vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 33. (Schmid u. Obbarius Hor. ep. 1, 7, 84. – Ungew. Coni. Plusqu. crepasset, Prud. perist. 10, 760 Obbar. (Dressel cremasset).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepo

  • 11 rascheln

    ra·scheln [ʼraʃl̩n]
    vi
    in etw \rascheln dat to rustle in sth
    2) ( knistern)
    [mit etw] \rascheln to rustle [sth];
    das R\rascheln [the] rustling

    Deutsch-Englisch Wörterbuch für Studenten > rascheln

  • 12 trzaskać

    trzaskać [tʃaskaʨ̑], trzasnąć [tʃasnɔɲʨ̑] <-snę, -śnie; imp -śnij>
    I. vt ( pot)
    \trzaskać batem mit der Peitsche knallen
    \trzaskać drzwiami die Tür zuknallen ( fam), mit der Tür knallen
    trzasnąć pięścią w stół mit der Faust auf den Tisch knallen
    (pot: robić szybko) zdjęcia schießen, knipsen ( pej fam)
    [czas/rok] minął [ lub zleciał] jak z bicza trzasnął [die Zeit/das Jahr] verging [wie] im Flug[e]
    II. vi
    ( wydawać odgłos) drzwi: knallen; drzewa: knarren; gałęzie: knacken; ogień: knistern, prasseln; flesze, aparaty fotograficzne: klicken
    trzaskający mróz klirrender Frost m
    III. vr meist perf (pot: uderzyć się)
    trzasnąć się głową/kolanem o coś mit dem Kopf/dem Knie gegen etw knallen ( fam)

    Nowy słownik polsko-niemiecki > trzaskać

  • 13 knacken

    'knakən
    v
    1) ( knarren) crujir
    2) ( Nüsse) cascar
    3) (fam: aufbrechen) forzar, romper
    knacken ['knakən]
    1 dig (Holz) crujir
    2 dig (knistern) chasquear; (Radio) crepitar; an etwas Dativ zu knacken haben (umgangssprachlich) sufrir las duras consecuencias de algo
    3 dig(umgangssprachlich: schlafen) dormir
    1 dig (Nüsse) partir
    2 dig(umgangssprachlich: Aufgabe) resolver; (Kode) descifrar
    3 dig(umgangssprachlich: aufbrechen) forzar
    transitives Verb
    1. [Nuss] partir
    2. [mit Gewalt] forzar
    [Auto] abrir
    [Code] descifrar
    ————————
    intransitives Verb
    1. [knallen] crujir
    2. (salopp) [schlafen] sobar
    3. [an Problemen]

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > knacken

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»